Fyrfl Jonatana.

Wiesz mam w sobie niecierpliwość bliskości
Którą tonuje spokój i pewność nadziei

Kocham Cię miłością cierpliwą właśnie
Spokojną pewną mądrą przemyślaną
Nie nie ma we mnie miejsca na ślepotę
I szaleństwo romantycznej bezmyślności
Dzień za dniem noc po nocy
Ranek za rankiem odrywam kartki
Z kalendarza Faktu a te układają się
Na epokę przed i tą z Maugośą

Tak teraz ją dostrzegłem w pełni
Nadzieja jest jak wilkołak
I spokojnie czai się na człowieka
By wyssać zwątpienie żal obrazę
A samotność przemienić w treść z siebie
Czyli miłością jest i radością uzewnętrzni ją
Szczęściem wypisanym w sposobie
Narracji aparatu fotograficznego

Jest też jak ewangeliczny oblubieniec
Ale nie naprawdę ni żąda żebyś
Wypatrywała ją z lampą i drżała o zapas oliwy
To ona Cię rozświetli i przyjdzie do Ciebie
Gdy nadejdzie chwila i zajaśniejesz

Potem ciepło podpowie i poradzi mądrze
Aż sama zaczniesz się stwarzać w miłość
I wiary doszukasz się w sobie
I z tej wiary stworzysz moc w sobie
Aż nagle i oczy ślepca przez Ciebie
Wyrwą z orbit i wbrew logice przejrzą

Tak nadzieja nic nie robi sobie z upartego trwania
I z chichotem kręci głową Twojego losu
Aż ta musi w końcu zobaczyć
Kroki swoich stóp idących na zawołanie

Bardzo Ci dziękuję że Twoja Wolność
Pozwala mi być spokojnie sprajtkofilem
I rozkoszować się w czuciu czipsów przez cukry

22.02.2015r.