Mur Kartaginy

Wieść się rozniosła
Cóż robić i czynić
Gdy idą Rzymianie
Pod mur Kartaginy

Uwierzyć czy wydrwić
Wszak wieści niepewne
W co lepiej uwierzyć
Co uznać za pewne

Opłacać się będzie
Nie wierzyć posłańcom
By grosza nie trwonić
I nie czuć się zdrajcą

Więc uciec od prawdy
I z miasta po cichu
Z majątkiem na plecach
Z uśmiechem w kąciku

Nie wierzyć nie wierzyć
Choć kłamstwo zbyt jawne
Więc głośniej i pewniej
Wykrzyczeć dosadnie

Wierszyk poświęcam tym którzy nie potrafią uwierzyć w morderstwa na świadkach Smoleńskich oraz osobach, które dopominały się prawdy .
Zdumiewający mechanizm by zaprzeczać faktom tak oczywistym.
Jesteśmy świadkami.