korzeniami odwrócone drzewa i kwiaty
wiem, kiedyś moje życie do nieba uleci, lub
co gorsze, anioł je do piekła strąci, będę wtedy
po rozgrzanych cegłach chodziła z głową zadartą,
wysoko do góry.
opowiem jak wygląda świat od spodu
kiedy wiatr nie szepcze historii
księżyc jest zimny, gdy słońce wypla
dziury , by nocne niebo świeciło
pustymi, czarnymi oczyma
a ludzie, co z nimi
wydają się przyczepieni stopami do ziemi, podzieleni na życie i śmierć
11 February 2014, 10:02
Mam nieco inny obraz tego
coś jak wirująca przestrzeń dźwięków
zanim wybierzesz swójCiekawe to Twoje spojrzenie, takie trochę kubistyczne
;)
11 February 2014, 09:51
Dziękuje za słowa wasze i za tą chwilę poświęconą przy moim wierszu.
jacob, nieźle tobie się skojarzyło
yestem, motyl zbyt mały by muklapsydać
onejka... niebo tak wysoko,wydaje się nieosiągalne
serdecznie pozdraeiam:)
