Menu
Gildia Pióra na Patronite

antidotum

znam na pamięć drogi na których
odebrano stopom nadzieję
wiem jak smakuje świt
gdy gwiazdy skraplają się z powiek

a jednak dokądkolwiek pójdę
jak daleko ucieknę od siebie
rozbijam lęku skorupę
o czyjeś dobre dłonie

i skruszonym tą dobrocią spojrzeniem
dotykam dna tajemnicy
kim człowiekowi człowiek

137 359 wyświetleń
1393 teksty
282 obserwujących
  • mill

    17 February 2016, 13:05

    ......śliczny wiersz bo taki prawdziwy ......:*.....

  • giulietka

    16 February 2016, 10:58

    Bardzo dziękuję, Natalio:)

  • giulietka

    15 February 2016, 14:11

    Mnie też bardzo ucieszyły Twoje słowa Marku, a raczej ich ciepły ton.
    Od takich ludzi szczerych i jasnych zaczynały się Cytaty.info i takich ludzi tutaj potrzeba!
    A tak na marginesie, Twojemu pióru też nic nie brakuje, przyglądam się z rosnącą ciekawością i uznaniem;)

    Dziękuję za wspaniałe towarzystwo, Panowie, miłego popołudnia! :)

  • Adnachiel

    15 February 2016, 13:57

    Bardzo dziękuję, nie spodziewałem się.
    A to jest przecież takie miłe i dobre.
    Chyba jednak muszę skończyć swój cytatowy post.
    I napisać coś z premedytacją :)
    Ostatnio się trochę wygłupiam.
    Ale to po to, by nie zwariować...

    Pozdrawiam Cię Marku serdecznie.
    A Giulię całuję w dłonie :)

  • 15 February 2016, 13:53

    Dzięki, wczytuję się w Twą twórczość i obecnego tu Adnachiela i myślę, że świetnie piszecie :), prosto z serducha, nutą płynącą z duszy . Można by pozazdrościć choć to uczucie jest mi obce, pozostaje cieszyć się lekkością Waszych piór ......

    Pozdrawiam.
    MP

  • giulietka

    15 February 2016, 13:50

    Pięknie to ktoś powiedział, zatem pozwalam! :)

  • Adnachiel

    15 February 2016, 13:40

    Jak to ktoś kiedyś ładnie powiedział, pozwól mi być twoimi skrzydłami.
    Polecam się więc :)

  • giulietka

    15 February 2016, 13:35

    Marku vel Andrzeju, jak wolisz, a mnie podobają się takie pomyłki. Dziękuję i drzwi pozostawiam uchylone;)

    M., przecież wiem i pamiętam, kto mnie oprowadzał słowami po nawach, schodach i dachach tego cudownego miejsca... ;)
    Gdybym kiedyś tam przypadkiem zabłądziła, nie zmieniłabym za nic w świecie przewodnika!;)

  • Adnachiel

    15 February 2016, 13:28

    Nieskromnie dodam, że znam te ścieżki i sekretne przejścia :)
    Więc poprowadzić mogę.
    A nawet, oprowadzić! :)
    Dzwonnika nigdy nie spotkałem, ale gdybyśmy poszukali razem...
    Może znaleźlibyśmy dzwon, z wyrytym napisem, który pozostawił po sobie jakiś anioł.
    Chrystusowa korona z cierni też jest, więc zapraszam :)

  • 15 February 2016, 13:27

    Podziwiając wiersz odniosłem się do całości nie tylko do wybranego wersu.
    Mylisz się też w "zajrzeniu", gdyż ja podziwiam Twój wiersz i daleko się ma to od zwykłego zaglądania. :-)
    Bardzo mi się podoba.

    Pozdrawiam MP