Menu
Gildia Pióra na Patronite

Historia nie w pełni

wiedziałeś, że stwarza mnie ulica i słońce
na pękających chodnikach niezgodnie
z prawami fizyki; w kolorze sepii, różowatości

tętnic i atomów wibrujących kolorami.
ty stoisz obok wycięty z kadru nienazwanego
filmu. obraz, który płynnie przekłada życie

i między którym kończy się pełnia; śmiertelność,
która umiera na szczęście. tylko tego nie potrafimy
dotykać; nawet dłońmi nie jesteśmy bliżej.

53 613 wyświetleń
414 tekstów
159 obserwujących
  • 9 October 2012, 17:19

    Mocno zaszyfrowny, ale intrygujący, ostatni wers w całości
    - jak by rozjaśniał poprzednie ....a może się mylę....