Menu
Gildia Pióra na Patronite

Wędrówka przez ziemie niczyje,
choć każdy czuje się ich panem.
Wędrówka przez ziemie ludzi,
ziemie przyjaciół,
choć każdy z nich jest jak manekin,
jak marionetka...
sterowany.
Błędny wzrok okala zewsząd
przeszywając przerażeniem,
Wszystko takie różne... a,
takie same przecież.
Wśród piekieł życia,
wśród ciemnej otchłani.
Czekam na światło,
czekam na znak z nieba.
Co tu ma sens?
Co będzie z nami, gdy nadejdzie już czas?
Czas strachu, czas zwątpienia, czas nicości.
Nic się nie zmieni,
wszystko pozostanie.
Pozostanie ciemność i cisza pozostanie.
Cisza wiekuista,
pośród lasu krzyży.

14 113 wyświetleń
57 tekstów
2 obserwujących
Nikt jeszcze nie skomentował tego tekstu. Bądź pierwszy!