A może od początku byłam ślepa

wątłość zaczyna się w miejscu gdzie
stoję po bilet
jeden
pojedynczy
obok kogoś kto jak ja
wybiera najbliższe z brzegu

by niezauważenie wyjść
zanim ktoś w nas rozpozna
możliwość powrotu

poza krawędzie

nie warto zaczynać podróży
później jest tylko tunel
w którym wciąż brak światła

stąd dziwna niemoc wyziera z oczu