Biała szuflada

Weroniko, Piotrku, Adasiu, dziękuję za opinie, krytykę przyjmuję z pochylonym czołem, ale w nawiasach uśmiechu;)

Yestem, racja, to cała ja, taka już yestem;))

Ale się czepiają... ;)
A mi się podoba... z pomponikiem. :)
To przecież Ty, taka, nie inna...
Życie nasze w drobiazgach ukryte...

z babiego lata
nici delikatnych
słów ulotnych
myśli nieposkładanych
drgnień serca
płatków zasuszonych
tkam ciepły dla duszy sweter
na mroźne chwile
smutkiem znaczone

a ja bym skończył Twór wiersz na "...nic więcej nie zostanie" ...ale to moje skromne zdanie M. :)

Wywołałaś wspomnienia i piękne klimaty.
Pozdrowionka.
A w górach jeszcze dużo śniegu.

Bo tyle "jest chwil w rzeczach martwych zaklętych" tylko dla nas wiadomych . Piękny wiersz:))

Fakt, zakończenie miało być inne.
Dziękuję za opinię i pozdrawiam.

dobrze się zaczęło
szkoda że pompatycznie się skończyło
odwrotnie niż miłość pokruszona na ścinkach kawiarnianych serwetek
pozdrawiam