spotkanie

Usiadłam pod drzewem w Pietrelcinie
tuż obok ciebie
ściśnięte były moje dłonie jak do modlitwy
tak mocno, że palce aż pobielały...

Patrzyliśmy w niebo poprzez gałęzie
ta cisza była jak natchniona

spojrzałeś mi w oczy
objąłeś spojrzeniem jak ojciec najlepszy

szepnąłeś
będzie dobrze
a wzrok twój tak zamyślony zawsze
rozświetlił blask uśmiechu

pojęłam tak niedawno
twoje święte dzieło
i w twe ręce najmilsze
składam duszy ranę

i tam pod drzewem w Pietrelcinie
niepokój tęsknota niezrozumienie
niech pozostanie

idę przed siebie bo tak trzeba
a w sercu niech trwa
wspomnienie wieczne
ofiarowane...