Menu
Gildia Pióra na Patronite

Inna

Uciekłam znowu od życia swego
Każdy wciąż pragnie szczęścia mojego
Lecz nikt dać mi go nie potrafi
Wciąż los mój jest dziwnie nijaki
Choć chwilę poczuć chce swoją wartość
Bo wiem, że myśl moja przyciąga zazdrość
Jestem zbyt ludzka w tym strasznym świecie
Taki los życie gotuje poecie.

Za delikatna, słowem naiwna.
Mądra zbyt bardzo, dlatego dziwna.
Nie wysłuchana bo mówić nie chce.
Może ktoś kiedyś mnie taką zechce.

2551 wyświetleń
24 teksty
0 obserwujących
Nikt jeszcze nie skomentował tego tekstu. Bądź pierwszy!