Pożegnanie.

Podzielam smutek.
Bez recepty,
bez lekarza.
I perspektyw by lekarstwo dostać w aptece.

''miło tak sobie poumierać'' w skrzydlatej przestrzeni wyobraźni , choćby i z Ikarem który nie potrafił dostosować perspektywy przestrzennej do perspektywy czasu . Zawsze wtedy kiedy umieramy w poezji łatwiej jest nam się przebudzić w życia prozie . Dar przekształcania własnych emocji w metaforyczny przekaz to szczególny dar którego bezcenną wartość nie omieszkał podkreślić słynny noblista H Hesse w jakże znaczącym przesłaniu ... cyt ''gdyby kościoły chrześcijańskie oraz ich księża byli tacy jak Chrystus niepotrzebni by byli poeci''

Ileż to razy umieramy
dla pewnych ludzi,
spraw zbyt bolesnych...
Zamykamy wieko i idziemy doświadczeni
w kolejne umieranie
tu i teraz

Tak mi się "wyspowiadało w eter..."

to przez ten wiersz :)

Skorpionie umierasz tak już któryś rok . Te wątpię w nieistnienie - to połamaniec logiczny do kwadratu. Początek jednak mi się podobał.

fakt

Bardzo ładny