Niepokój

Targa niepewnie
za strzępy wspomnień
wyrywając myśli
ocalałe zza kurtyny zapomnienia

Serce bije rytmem niespokojnym
niczym karabin maszynowy
uderza w przedsionki organu życia

Chwytam każdy gest,
nucąc melodię przezroczystych
szeptów

Czekając na sztil
karmię się niewidzialnym dotykiem ciszy,
która nosi Twoje imię