Kowalskiego ballada o Kowalskiej

Ta nasza miłość
to kosmate rzeczy
kidy rozkładałaś nogi
w anielskie amen
delikatnie
jak rączki
przy komunijnym opłatku
i świecach
z medalikiem od chrzestnego złotym

Teraz wargi eksponujesz
brunatne i z gęsią skórką
jak kurza pierś
pozbawiona piór
w chłodniczej ladzie

Jest świt na tapczanie
okrywasz się kołdrą
wymięte prześcieradło
z niewyspanymi oczami
naciągasz piętą
z której zdarłaś dzień zrogowaciały