Po co tkamy siebie

Jak daleko w stanie jesteś posunąć się?
I karmić się aplauzem zwiotczałych liści?...............
żadne okrucieństwo to jest....................
Bawimy się słowami.............wyzbyci głębi................

Kasiu dziękuję za sugestię :)

jednak nasuwa mi się ciągle w głowie pytanie
po co tkać siebie w ten sposób by później niepotrzebnie płowieć
narzucenie konieczne by zrozumieć intencję czynu (zamysł, który człowiek nosi pod skórą niekoniecznie musi być świadomy)

pozdrawiam ciepło

Tak dziś chodzę i wyrzucam...
Wyrzuciłabym "niepotrzebnie" - narzuca się. A może właśnie, że potrzebnie... Może niech poeta będzie przeźroczysty? Bez tej opinii w ost. wersie.

:)

...czesząc frędzle....równo, prawie spod linijki....spoglądasz.....głęboki oddech biorąc ...patrzysz , jak depczą Twą nieskończoność ....