rzeka

światło zgasło
a przedział wstrzymał zakopcony oddech
ile trzeba by zakwit ból
płaczem
płynących myśli
na peronie jak lampy
uciekają chwile
I tylko w głowie
tak tak
tak tak
tak tak
rano ruszył powiew
czas odliczać życie
snem co za i przeciw
stawia głos do pionu
oddycha zapomnieniem
na wrarzeń błękicie
i brzęczy wokół głowy
tak tak
tak tak