Tam gdzie byłem*

Nie do uwierzenia...

A jednak... nagle zrobiło się tak cicho.
[*]

M., nie możesz bez przerwy przyćmiewać Adnachiela :)
Owszem, mogę na to przystać, ale jedynie pod warunkiem uścisków i kawy podanej w najbardziej niebiesko-błękitnym kubku jaki istnieć może :) Już mniejsza o niebo na skrzydłach :))
Co do Twoich pięknych słów, lubię wracać - by się przejrzeć w nich, odnaleźć w nich.
Dziękuję, że dałaś mi tę możliwość.
Myślę, że Twoje ps. powinno oficjalnie stać się wierszem giuliekowym :)
Nalegam :))

Zrządzeniem losu, napisałem ten wiersz, zupełnie nie zdając sobie sprawy ze stanu zdrowia Pana Zbigniewa.
To mój ulubiony ulubieniec.
Życzę mu mnóstwa wytrwałości i zdrowia. Poczekam cierpliwie, choć niepokornie proszę o pośpiech, by znów zaczął od Bacha :)

Gdy gaśnie w oczach świat
Ostatnią smugą światła
Na palcach przyjdź
Jak nagła myśl sprzed lat
I prowadź mnie bez słów
Najjaśniejszą z dróg
Wśród ulic co kryją w murach
Tajemnice aniołów z najpiękniejszego miasta

Wybacz to ps., ale nie mogłam się powstrzymać, bo ja także "lubię wracać tam, gdzie byłam już... na uliczki te znajome tak...
I mam nadzieję, że Pan Zbyszek też wróci szybko do nas i zaśpiewa nam jak dawniej.

Bardzo Ci jestem wdzięczny onejko, choć mam poczucie bezsensowności cytatowej, a moje wiersze coraz bardziej przypominają mi gadaninę typu: ble ble ble :D
No cóż, może przedwczesny kryzys wieku? :))
W każdym razie i tak serdecznie pozdrawiam oraz jeszcze raz dziękuję :)

Wprawiłeś mnie w zadumę nad moim ulubionym miejscem... Twoje przesłania zawsze zatrzymują :)

Arturo, jak zawsze z łatwością odczytujesz zamysł autora, a nawet to, co przemilczeć chciał :)
Z uśmiechem na ustach przypomnę pewną mądrość życiową, choć nie zupełnie się tyczy smoczej przenikliwości :)
"Najgorzej, gdy wyjdzie na jaw to, co wszyscy wiedzą" :))
Włączyła mi się druga półkula :D
Wybacz :)

Salomon, ciesze się, że tekst Ci się podoba :)
A jednak ręce mi nieco opadły :P
Paryż z mojego wiersza nie jest Paryżem z telewizji.
Wszystkie światła tego miasta właśnie nocą tworzą niepowtarzalną atmosferę i w żaden sposób nie da się rozgraniczyć czy to wspaniałość zabytków tak urzeka, zapach świeżutkich i ciepłych bagietek z Boulangerie, ilość ulicznych arcy-malarzy, czy zwykły spacer brzegiem Sekwany.
Jestem rosły chłop, ale na mnie to miasto robi wrażenie. Na nikim innym nie musi :)
Co się zaś tyczy tzw. multi-kulti, był już taki jeden, z zaczesem na bok i wąsem.
Jemu też się nie podobało "wzbogacenie kulturowe".
Nie chciej się upodabniać :)

Miłego dnia Panowie :)

Podoba mi się, ale co do uliczek Paryża :)
nie nocą
I nie bez kasketu :D
- wzbogacony kulturowo

Genialny uczony inż. Mamoń wysnuł kiedyś taką teorię, że lubimy piosenki, które znamy. ;)
To samo dotyczy urokliwych miejsc.
Dwie miłości, jedna mknie przez snopy iskier niebieskich, a druga tu, na ziemi... połączone ze sobą niewidzialną nicią naszej pamięci...
Piękne.
Miłego wieczoru. :))

*tytuł: nawiązanie do piosenki Z. Wodeckiego pt: "Lubię wracać tam, gdzie byłem już".