„Autobus życia”

Stoję na przystanku życia
Autobus jedzie we mgle
Niewidoczny numer jest
Tajemnicą kierunek ten

Kierowca podobny do mnie
Lecz skrzydła skrępowane ma
Bóg sam rozkład układał ten
Punktualny okropnie

Każdy zakręt wyliczony
Trasa w całości pod sznurek
Mimo to nierówności są też
Bilet mam w prawym ręku

Kasownik nie dział
Może na to właśnie
Nie przyszedł czas?
Pętli nie widzę też

Postoje cierpliwie, poczekam
Może wnet otworzą drzwi?
Wyjdę na przestworza
Pożegnam się, odchodząc w Cień.

https://www.youtube.com/watch?v=MujcGgbgUPw