Nad pięknym beskidzkim potokiem

Stoją nad pięknym
Kolorowym liśćmi potokiem
W brudnych dresach
W kapturach na głowach
Młodzi wcale nie gniewni
Tylko piją piwo
Palą papierosy
Plują w nurt
Klną wulgarniej od szewców
I nie są chwilą ulotną
Są swoją codziennością
A nad nimi Madonna
Przybita do uschniętej jabłoni
Jak to Madonna
Z troską pochyla się do nich
I ufnie załamuje ręce
A ja znowu nie mam
Kogo zarazić rewolucją
Lub przynajmniej reformacją
Ale chociaż tak czasem
Się bywa poetą