Menu
Gildia Pióra na Patronite

Ogień na szkle

Stąpamy coraz nie pewniej
po cienkim lodzie zwątpienia
a jednak nadal szukamy
tuż obok swoich dłoni

I choć to nieostrożne
rozniecamy na szkle rzeki płomienie

A później na krach mimo bólu
tulimy w ramionach ten ogień
nawet jeśli przez niego
cały nasz świat zatonie

137 934 wyświetlenia
1393 teksty
282 obserwujących
  • 27 January 2012, 19:42

    Pierwszy raz pływałem w tak gorącej wodzie... wśród kry...
    Piękne. :)

  • giulietka

    27 January 2012, 14:03

    Zaskoczyłeś mnie Jacku, ale to niezwykle miłe zaskoczenie... ;)
    Dziękuję.

  • giulietka

    26 January 2012, 22:56

    Dziękuję Piotr...

    Adamie, no to polataliśmy razem;)

  • 26 January 2012, 22:55

    sorki na początku błąd się wdarł ...miała być kursywa tylko nawiasu zabrakło hehe a poprawić się nie da ;///

  • 26 January 2012, 22:53

    <em.jesteś tuż obok
    dłoni mej dotykasz
    a jednak jakiś chłód
    ciała nasze przenika

    szepczesz słowa
    wiatr je zagłusza
    mimo że między nami
    panuje cisza absolutna

    ustami swymi moich dotykasz
    lecz nie czuję ich ciepła
    jakbym zdjęcie całował
    a na nim odbicie twej twarzy

    w sennych marzeniach
    wciąż szukam rozkoszy
    nie umiejąc zapomnieć
    ciała twego delikatnego drżenia

    chyba odleciałem hehe sorry :)))

  • marka

    26 January 2012, 20:56

    Pięknie Magdo...

  • giulietka

    26 January 2012, 18:40

    Oj tam smutno od razu, trochę tylko niebezpiecznie palić tu ognisko na środku zamarzniętej rzeki;))

  • Voyage

    26 January 2012, 17:55

    Magdaleno, a co to tak smutno u Ciebie,
    bierz no niebo w dłonie
    i serce raz dwa miłością zapłonie !!!!

    ;)))