Skończoność

Smutek nie trwa wiecznie
Co znaczy tylko jedno:
smutkiem nie da się dzielić w nieskończoność

Pewnego dnia skończą się litery i atrament
A może po prostu myśli przestaną układać się w jedność
Odmówią posłuszeństwa, przesycone
Rozmnożą się tak szybko, że nie będzie dało się ich zebrać
A tempo ich zmian wyprzedzi usta

Pewnego dnia przestanę umieć wkładać swój smutek w twoje dłonie
A ty zamkniesz je na zawsze

Pewnego dnia przestałam ubierać swój smutek w słowa
Zamknęłam go w sobie
Ujawnia się raz na kilka chwil
Nie jest wyjątkowy ani oryginalny
Nie uśmiecha się, gdy zobaczy cię przypadkiem
Ani nie lubi, kiedy podchodzisz za blisko

Mój smutek ma siedemnaście lat.
Nikt nie musi go oglądać.