Colossus

Słowa srebrne, cisza złota
Lecz to złoto czasami jak sól
Wysypana na krwawiącą ranę
Wywołuje nie fizyczny ból
Ból największy, ból osamotnienia

Nawet BOHATERSKA paczka
Rejewskiego, Różyckiego i Zygalskiego
Ze swoimi bombami nie rozszyfrują
Jaki to ból smutku złe moce szykują?
Więc otwieraj się na ozłoconych
Srebrem się podziel z uśmiechem
By sól odleciała na czasu wietrze
A człowiek ukarze swoje ludzkie wnętrze
A ta sól i ten ból raz na sto lat
Życiu nadawał nowy smak