Słowa ciekną słodką strużką,
Nie dają się złapać
A każde z nich ucieka bezgłośnie
W niewypowiedzianym pragnieniu.
Milcząc zbieram je co dzień,
By poukładać w chwilę,
Nazywać świat zbyt prostym
Przez zamknięte oczy- by było łatwiej.
I szepcze prawie bezgłośnie,
By nie obudzić żalu,
Który schował się we mnie
Zadomowił się na stałe.