Menu
Gildia Pióra na Patronite

Słońce chce przebić się
Przez gęste warstwy chmur
Potęgujące szarą codzienność.
Swymi jasnymi promieniami
Wywołać uśmiech
Na smutnych twarzach.
Przyświecić słusznej idei,
Zachęcić do walki o marzenia,
Rozgrzać zimne serca,
Pomóc w bitwie o Dobro,
Wskazać drogę zagubionym,
Utulić wielu zrozpaczonych,
Rozpalić światło szukającym prawdy.
Najjaśniejsza gwiazda,
Dająca wzrost roślinom,
Życie zwierzętom
I rozwój człowiekowi.
Dla samotnych Małych Księciów
Zawsze będzie Idyllą.
Dla bankrutujących przez deszcz
Okaże się błogosławieństwem.
Bo czasami po wielkiej burzy
Wystarczy odrobina słońca,
By wrócił spokój
Do duszy płaczącej w ciemnościach.

11 999 wyświetleń
65 tekstów
27 obserwujących
  • honey_007

    16 August 2010, 23:42

    Nie będę oryginalna jeśli powiem, że zakończenie jest urzekające... Ale cały wiersz pozwala obudzić iskrę nadziei, że warto walczyć o dobro mimo zła, które nas otacza,
    szukać właściwej drogi, chociaż nieustannie błądzimy,
    czy dążyć do prawdy w tym zakłamanym świecie...

    Czarodziej słów! :))
    Pozdrawiam Cię gorąco Adrianie :)

  • 3 August 2010, 23:27

    końcówka najbardziej mi się spodobała, ale ja słaba jestem w wierszach ;D

  • marka

    30 July 2010, 22:12

    Ciekawie zakończony wiersz.
    A co do tekstu, ta lekko się czyta i jest pouczający, też uświadomi każdego pochłoniętego gonitwą za wiatrem.

  • Bezsens

    30 July 2010, 15:16

    Każdy to inaczej odbiera ;)

    Twój głos krytycyzmu - przypomina mi się reklama snickersa ;D

    Pozdrawiam ;)

  • awatar

    30 July 2010, 14:29

    Słońce to trudny temat, jak go opisać, żeby nie przegadać i żeby gdzieś była nuta poezji, bo tak mniej więcej wszyscy wiemy, że świeci i grzeje i daje wzrost roślinom i zwierzętom itd.pozdrawiam. -