Sekret Ariadny

Czasami przez lekkomyślność, albo ból nie do zniesienia tracimy sekund brylanty...
Nitka się skończyła, Ariadna stoi całkiem naga... ładna. ;)
Pozdrawiam. :)

To chyba najlepsze, co można usłyszeć, kiedy Ktoś odnajduje siebie w naszej pisaninie.
Dziękuję Ci Danusiu, za poświęcony czas i komentarz.

no i bardzo mi się spodobał...czuję nastrój...w każdym okruchu lustra widzę swoją twarz, ale każda jest inna

Niesamowicie przypadł mi do gustu Twój komentarz, Onejko, dzięki;)

Życie nas zmienia i rzeźbi na tysiące sposobów... refleksji mnóstwo kłębi się w głowie po nitce wersów, ku objęciom puenty.
:)

Romku,
Kiedy, Ty to piszesz pozostaje mi tylko uwierzyć i podziękować;)
Wzajemnie, słonecznego!

Pięknie! :)

Miłego dzionka :)