Samotność
Są tacy, którzy nie mają nikogo
Błąkają się sami przez życie
Zatopieni w samotności głębię
Nieznane im jest wspólne bycie
Tęsknią, pragną, chcieliby
Nie mogą lub nie potrafią
Kiedy nadzieja się zjawia
Chowają się zalęknieni
Być razem, to sztuka wielka
Pozwolić na bliskość i dotyk
Zaufać, ujawnić się, otworzyć
Część siebie lub więcej oddać
Obdarowywaniu uczuciem
Nie zawsze wzajemność odpłaca
Bywa, że często skaleczy
Pozostawiając ból przeogromny
Bezpieczniej ukryć się, unikać
Zasklepić się w sobie i czekać
Na czas, kiedy los łaskawy, ześle
Tylko nam, wyjątkowego człowieka
Autor
22 January 2015, 18:07
Myślę, że przede wszystkim trzeba próbować i nie zniechęcać się niepowodzeniami. Znalezienie "drugiej połówki" nie jest rzeczą łatwą. Nie od razu następuje...
Dodam, że wiem o czym piszę.... Musiałam całe lata czekać. Ale warto było :-)
Nicol, jak rozpoznać ? Nauczyć się oddzielać ziarno od plew, nie wymagać rzeczy niemożliwych i nie dążyć uparcie do ideałów... Mieć oczy, uszy i serce otwarte :-)
Gaia, wiem, że dobitnie, ale czasami inaczej nie przemówi... Niektórzy takiego "dotarcia" potrzebują. Dla nich przede wszystkim ten tekst.Wszystkim powodzenia w bliskości życzę... :-)
Moją już macie :-)))))) Stosownie do występujących tutaj okoliczności :-)
Dziękuję, że się tutaj zatrzymaliście :-)))
21 January 2015, 23:02
To tak bardziej o strachu przed bliskością, ale chyba zbyt dobitnie jak na wiersz, choć intencja chwalebna.
21 January 2015, 20:55
Naja, jak rozpoznać, a lękając się, jak długo czekać? Ale wierszem tym można iść...
Pozdr. serdecznie:)