Serdeczna pleśń w sercu mieszka

Samotny Jan
w schronisku
spędza życie
a w szpitalu
siorbie rosół
i Bogu dziękuje za spożycie

Dostaje większe porcje
bo kucharka
litość w sercu nosi
a on rozgniata insekta na ręce
i zagryza wargi w złości

Kiedyś był zwykłym człowiekiem
lecz życie dało mu w kość
twarz napęczniała od łez
których nie wypuścił wzrok

Siedzi i dziękuje Bogu
za drugie danie
i jak zakręcony życiorys
miesza bigos z ziemniakami...