Sama nie wiem, co mam pisać
Jedna myśl przez mózg przemyka
I od razu stąd odchodzi
Jakaś pustka mnie oplata
Głowę z uczuć wciaż zamiata
Pocieszenie nie przychodzi
Chciałabym to wylać w kartkę
Sama z sobą skończyć walkę
I wrażliwość zasiać w sercu
Ale słowa są za małe
Są zbyt nikłe i nietrwałe
Nie przetrwają w ciagłym deszczu
Gdzie zgubiłam skruchę, żałość?
Wszystko, co się składa w całość?
Pozostałam jednym skrawkiem
Podłym, marnym i bezdusznym
I nie wierzę żadnym ustom
Nie przejmuję żadnym znakiem