Piję

Rzeką alkoholu odgradzam się od ludzi
Ktorzy szczytami chamstwa każą przestac mi pić
Poprzez szklane knieje wypitych butelek
Klucze na czworaka by zgubili mój trop.

Minąłem zaschnięte jezioro z wczorajszego obiadu
Ulało mi się też na koszule.
Jeszcze trochę i dojdę na wzgórze barłogu
Choć sam nie wiem jak się tam wdrapie.

Potężne śnieżne szczyty pościeli
Wymuszają kolejny łyk ognia by dodać odwagi
Asekurowany zawrotami i mdłościami
Zaszywam się w swej śnieżnej zasikanej jamie.