Ciało i dusza

Pytania zadawane od lat
Skąd jesteśmy, skąd świat
Każdy z nas pogmatwany
Otwiera na nowo stare rany
Aby dowiedzieć się tego co nieznane
Nasze dusze wiatrem gnane
W polu naszej egzystencji
Niczym w złotej rezydencji
Roszczą sobie prawa do ciała
Jakby każda z dusz je na własność miała
Rozbite na kawałki ciało człowieka
Wciąż i niezmiennie przed przeznaczeniem ucieka
Dwa kawałki, nierozerwalne więzy
Choć osobno, to zawsze razem przymierzem
Dopiero śmierć może dokonać podziału
Które na ziemi, a które w raju