Menu
Gildia Pióra na Patronite

Utulona

Przestałam grymasić odkąd z pasją
współobcują nasze dusze
i szaleńczym lotem do gwiazd
definiujemy światło zbliżenia
po drodze niewiadomych woni
mijamy infantylne żądze brania
odtąd taka obca mi znękana kobiecość
w miłosnej glorii, mój oddech
i rytm twoich bioder

822 wyświetlenia
12 tekstów
9 obserwujących
  • 19 September 2014, 12:23

    Piękne, doprawdy...
    Czyta się jednym tchem.

  • Jerryk

    16 September 2014, 23:06

    Prawdziwa kobieta, grymasy i szczęście na przemian. Podoba mi się wiersz.

  • Okterka

    16 September 2014, 21:16

    W szaleństwie miłości grymasić ? Nie ! ;))
    Ładny twój wiersz ;))