I proszę

przeczytałem cię oddechem
w noc jarzębinową
życie moje
kartko zapisana kolorami
myśli
odłożyłem gdzieś na półkę w granicach rozsądku
i zapomniałem
a kruki białe
wypełniają dni bez ciebie
labiryntem stają się proste chwile
idę biegnę starając się dogonic czas
zatrzymany między jednym a drugim światłem
domino rozsypane
układam drżącą ręką
chleb goryczą polany
łykam przed zaśnięciem.
myślą najlepszą najgorętszą
składam dłonie
i proszę
proszę