Bez Ciebie.....

Promyczkiem mi byłeś,
słońcem na pochmurnym niebie,
więc jak mam teraz żyć bez Ciebie?
Jak za wszystko Ci podziękować?
I jak odejścia Twojego nie żałować?
Odnaleźć Ciebie chyba już nie zdołam,
choć codziennie w myślach do Ciebie wołam.
I choć snuję plany i odszukać Cię pragnę,
Twojego widoku jak powietrza łaknę,
trop Twój zgubiłam, a nazwiska nie znam,
nie mam pojęcia gdzie Ty teraz mieszkasz.
Nie wiem co robisz i o czym myślisz,
o czym rozmawiasz i o czym śnisz.
Czy samotnie życie spędzasz
i o przeszłości rozmyślasz,
czy też kochanym będąc,
kogoś ponad życie wywyższasz.
Wszystko to wiedzieć bardzo bym chciała,
bym wieczorami spokojnie zasypiała,
i już godzinami o tym nie rozprawiała.
Abym o Twoim życiu ciągle nie rozmyślała,
i abym o Twoje szczęście się nie obawiała...
bo może wiedząc gdzie jesteś i co czujesz,
wiedząc, że gdzieś tam piękną przyszłość sobie budujesz,
byłabym o wiele spokojniejsza,
i strata wydawałaby się mniejsza.
I choć ogromna pustka po Tobie pozostała,
tęsknota i rozpacz może troszkę by zmalała.
A tak cierpienie szarpie moją duszę,
i dzień w dzień przechodzę katusze.
I zastanawiam się czy ma sens to wszystko,
że chcę być znowu obok Ciebie - blisko.
Czy mogą się spełnić moje marzenia?
Czy już zawsze będą dręczyć mnie wyrzuty sumienia?
Czy sny przepowiedzą mi gdzie On teraz jest?
Czy On kiedykolwiek zrobi w moim kierunku jakiś gest?
Czy przyjdzie kiedyś ten radosny dzień,
pełen radości i szczęścia?
Czy zawsze będzie to tylko sen,
że poznam Go i wezmę w objęcia?
I powiem Mu co czuję, co myślę,
i naszą wielką przyjaźń w końcu wyśnię,
i już nie zgubię Go nigdy więcej,
i wielka euforia ściśnie moje serce,
i bardzo mocno wezmę Go za ręce,
przytulę się do Niego czym prędzej,
i ucałuję Go sto razy lub więcej....
I już nigdy się nie rozstaniemy...
Byłoby pięknie, lecz czy kiedykolwiek
o swoich uczuciach się dowiemy??

(Z serii "Dwa słowa Kocham Cię " )