Czas

po roznieconej w ciele pamięci
dawne pragnienia pulsują
gdy jeszcze wargi i skóra pamiętają
a dłonie głaszczą tylko wspomnienia

pustka po tobie, zimnym powietrzem
zmęczone powieki zamraża
w ciemnościach
gdzie księżyc ten sam, co noc
kładzie się spać

ja niewyraźnym cieniem rąk
w betonowych ścianach szukam ciebie
i choć wytężę wzrok, czy dojrzę
niewyraźną postać twą
w nikłym tęsknoty strumieniu
tym co już za mgłą

i znowu nie wiem
życie wyschnięte a człowiek brodzi
nogą szukając dna
w tym wszystkim czas jedyny
nieskończony
dla mnie, dla ciebie, dla wielu z nas