Psycho(nie)pokój

Pokój,
Telewizor zjada całą ciemność
Emitując trupią bladością
Spiker
Ogłasza że już nie ma strun głosowych
Więc będzie krzyczał oczami
Tak bym słyszał
Jaka jest jego sugestia
Co do ogólnoświatowej niedorzeczności
Wyłączam
Telewizor i siebie na chwilę
Potem jestem
Budzi mnie jęk dochodzącego do orgazmu dzwonka
Ktoś niemiłosiernie
Myśli, że jestem w domu
- Nie ma mnie
- To ja i ze mną jeszcze mocne wino
Nie otwieram, boję się szyderczego spojrzenia wizjera
Nie dam mu satysfakcji przejrzenia mnie na wylot
Nie mam także nóg...

Pokój,
Dzwonek trysnął głuchotą prosto
Na me drzwi
Zapaskudził wycieraczkę
Będą szczenięta
A lampka nocna udaje, że błyszczy na wybiegu
Modelka do jasnej cholery
Pewnie niedługo będę musiał jej płacić za występy
I tak płacę – za wszystko
Młoda sprzątaczka przychodzi cyklicznie
Zapanować nad chaosem śmieci i kurzu
Często oglądam jej nagie piersi
Choć twarz jej obojętna i przykryta zmęczeniem
Za to też płacę
Lecz pokój daje mi odczuć
Że miejsce to moje, chociaż krew
Lubi popłynąć z wywietrznika,
Sąsiedzi bawią się od czasu do czasu w morderstwo

...Rano zagram w szachy z mymi dłońmi...

2003