Persona non grata
pojawiła się nagle
kiedy
nie wiem
może nocną mgłą
skulona
wypatrzyła moje okno
i drżąc z chłodu
po cichu
wkradła się w mój sen
jej zrobiło się więcej
mnie inaczej
tak bardziej coraz
patrzę przez to okno
jest błękit
odlegle niebieski
cóż
nie zapraszałam
i nie wiem
kiedy
zamieniam się w sen i być nim przestaję
Autor
26 September 2012, 19:09
Marysiu dziękuję za chwilę zatrzymania. Twoja "stokrotka" zawsze mnie uśmiecha :)
Adnachielu miło Cię tu spotkać. Dziękuję za piękny komentarz :)
Pozdrawiam także :)
26 September 2012, 08:46
Bardzo fantastyczny wiersz. Z lekkością się go czyta i nie można się doczekać wersów kolejnych :)
Pozdrawiam
25 September 2012, 19:45
Wasze słowa zachowam. Grzeją nie tylko dłonie. Dziękuję wszystkim i pozdrawiam serdecznie :)
25 September 2012, 18:21
Ciekawy wiersz Beatko a tyle jej będzie w Tobie na ile jej pozwolisz,Ty tu rządzisz-miłego i słodkiego wieczoru życzę:))
25 September 2012, 12:09
lubię tego typu porównania.... niedokończony temat.. pobudza wyobraźnię... świetny wiersz moim zdanie... inspirujący... tajemnicza persona pozdrawiam
