Dokąd To?
Poczekaj
dokąd idziesz?
Ja wiem
słońce pali okrutnie
deszcz zamiast chłodzić
mrozi
wicher wywiewa myśli z głowy
cisza zamiast koić
- trwoży.
Poczekaj
wejdźmy znów na szczytów szczęścia górę
złap mnie za rękę i chodź
a spadając wrzaśnij
że wrócisz
Do wody jeziornej
tak cudownie słodkiej trafisz
I popłyń
by na dnie nie osiąść
Przecież potrafisz.
16 September 2013, 15:35
Jak dla mnie wiersz jest monologiem. Druga strona tylko słucha. Słońce, które miało umilać dzień, staje się uprzykrzające je, deszcz nie chłodzi, lecz czujesz się przez niego zimną- to przykład, jak najlepsze i najpiękniejsze zjawiska potrafią być okrutnie przykre i niemiłe, gdy jest nam źle. Cisza, w której powinniśmy się odprężać, doskwiera nam ze względu na samotność i aż chciałoby się hałasu... Który także by przeszkadzał. Podmiot liryczny woła osobę i chce jej pomóc. Razem osiągną szczęście, ale przestrzega, że [...]
od onejka
