Menu
Gildia Pióra na Patronite

Lek przeciwbólowy

Patrze przez okno
Przechodnie mokną
Siadam do kartki
Ciemność przysłania wszystko
Ból zbija każde piękno
Następna godzina mija
Nie czuje się wcale sobą
Nie mam potrzeby do życia
Nie potrafię juz nic zdziałać
Każdy oddech przybliża mnie do końca
Od śmierci centymetry
Wnet dzwoni telefon
Słyszę twój głos
Wraca energia
Zabijam ból
Chyba przebija się radość
Przestaję padać
Śmierć przyjdzie wkrótce narazie mnie zostawia
Już wiem ,że mam dla kogo rano wstawać
Czas się nie dłuży
Ty leczysz mnie ja leczę cebie
Nie wiesz , że zabiłeś cała śmierć mi

7277 wyświetleń
66 tekstów
3 obserwujących
  • Polna

    9 January 2018, 06:59

    Dziękuję

  • Cris

    8 January 2018, 23:55

    Dobra puenta, jak i wiersz.
    Pozdrawiam.