Nekrologi czasu

Pamiętam z dzieciństwa
cmentarnych lip kwiaty
których nikt nie chciał
zaparzyć na zimę

Ludzie wiedzieli że te drzewa
korzeniami
spijają ostatnie tchnienie pochowanych ludzi
wiedzieli że to święci
na języku błękitnego nieba
próbują wypchnąć zajady

Ten poniemiecki cmentarz
otoczony był wielkim murem
z mchem delikatnym
jak mgliste wspomnienia.