Więzienie

Oparłem ręce
o ściany mojego więzienia.
Już nie pamiętam
jak się tu znalazłem.

Krzyczę z całych sił,
lecz nawet cichy szept
nie brzmi za murami.

Patrzę w przód i widzę
przechodzących ludzi,
tak blisko
że mógłbym ich dotknąć.

Odgrodzeni murem
od mojego krzyku,
mijają mnie bez słowa.

Odliczam dni w przód,
bo nie znam daty końca.
Zawieszony w pustce,
czuję jak mija życie.

I tylko spoglądam na ten lepszy świat
poprzez szklane ściany,
mojej samotności.