Noc wybrana

O nocy Zmartwychwstania
Jak żeś ty w zaszczycie
Gdy ziemia okryta czernią
Nie śniła o błękicie
Gdy niebo jak nigdy przedtem
było dumne z ciemności
Gdy blaskiem gwiazd ogłaszało
tajemnicę miłości.

O nocy Zmartwychwstania
Jak żeś ty szczęśliwa
Gdy w twych odcieniach szarości
Bóg więzy śmierci zrywał
Gdy twoje złote księżyce srebrne poświaty rzucały
Gdy spod twej czarnej powały
Anioły niebieskie spadały.

O nocy Zmartwychwstania
Jak żeś ty była bogata
Gdy spłynęła na ciebie srebrników miłości zapłata.
Gdy złota szat anielskich na suknie twoje spadły
Gdy szafirowe cekiny Anioły na ciebie kładły...
Gdy srebrnych pyłów diademy na twoją głowę opadły.

O nocy Zmartwychwstania
Jak żeś ty cieniem skryta
A jednak wśród tajemnicy
Cudnym blaskiem spowita.
Jak żeś ty w swojej ciszy
Głośna Bożym dzwonem,
Kołysana w delikatnym napięciu
Anielskich głosów tonem.

O nocy Zmartwychwstania
Przecież ty nic nie wiedziałaś
Zwyczajnie, po śmierci wieczoru
z czarnych twych łoży wstałaś.
Przecież nic nie wiedziałaś...
Spokojnie nieświadoma...
Nawet nie przypuszczałaś co w tobie Bóg dokona.
Przecież ty jak żeś podobna
Do twoich sióstr co minęły
Lecz ciebie, i tylko ciebie
Pańskie ręce dotknęły.
To twoja czarna kopuła
Okryta blaskiem została
To na twym ciemnym sklepieniu
Chwała jak dzień zajaśniała.
To w twojej zwykłej szarości potężna moc powstała
To twoje czarne godziny mądrość Boża wybrała.

O nocy Zmartwychwstania
Jakże ci dzień zazdrościł
Gdy w twoich czarnych komnatach
sam Pan Bóg potężny gościł.
Jakże stać chciał się nocą
Lazur nieba błękitny
Gdy się dowiedział jak bardzo
Moment twej chwili zaszczytny.

O nocy Zmartwychwstania
Ty sprawy sobie nie zdajesz,
Że rok w rok, w dniu Wielkanocy
Chwałę niebiańską dostajesz.
Gwiazdy i księżyce tej nocy skrywają swe twarze,
By blasku twego nie przyćmić, który dostajesz w darze.
Tyś jedyna w Bogu, opływasz w takim zachwycie,
Że ludzie wstają o świcie...
I jednocześnie ciebie żegnając
Witają nowe życie.

*Wszystkie prawa zastrzeżone