Znajduje ten, co rozpoznaje

Miło Was czytać. Dzięki :)

Piękne.

Becik, jako... oprawca. :P
Ona z ram wyłazi i nie lubi, kiedy na płótnie porzucona umiera pod kurzem...
ona żywa jest i nieokiełznana, nieprzewidywalna i ... czasem bez serca... ;)
Pozdrawiam. :)

Ludzie szukają nie wiedząc czego i nie znając tego czego szukają, dlatego stają się ofiarami swych nie dopracowanych pragnień, najczęściej umierają pełni cierpienia z tego powodu.

Obraz naszego świata zawsze jest czegoś wart, nawet ramy;)

Ulotność, to coś, co się rozprzestrzenia. I dobrze.
Dzięki Malusia :)

Ma cos w sobie ulotnego bardzo mi sie podoba :))

Pozdrawiam Cieplutko :))

Tak Onejko - oprawiamy w ramy. Im bardziej świecą, tym zdaje się być lepsza, piękniejsza, wartościowsza. Zdaje się być na wyciagnięcie ręki, jakby można było ją posiadać, jak towar z bazaru... A przecież w głębi oczu nie znajdziesz ceny. Miło mi, ze znalazłaś inspirację :)

Dana, ważne to umieć wybierać, pomiędzy dobrym a lepszym, bo wybór między dobrym a gorszym to żaden wybór :)

Dziękuję, że zatrzymałyście się na chwilę u mnie. Pozdrawiam :))

ale ważne, że jest :) i trzeba chwytać każdą chwilę...dobrą chwilę

a jednak ... oprawiamy w ramki, doszukujemy się wyjątkowości i próbujemy schwycić te wianki prosto w oczy i serce rzucane. Dobrze byłoby ja mieć u boku, ale bywa tylko rozgadana...

Wyjątkowy wiersz, doszukałam się inspiracji, podziwiam za mądrość przekazu :)