Bariera wspomnień

Odwracając głowę w tył,
patrząc przez prawe ramię
lekko się uśmiecham,
widzę tęczowe liście , atramentowe niebo,
poduszki z chmur i malutkie patyczki promieni.
Widzę nas.. siedzących pośród ciepłych słów,
otulających się nawzajem swoją obecnością.
aa zaraz dostrzegam ulotność chwili .
Patrzę teraz przed siebie
widzę tą zerdzewiałą ławkę .
Gdzieś pośród innych , miota się dziewczyna.
Idzie , nie wiedząc nawet dokąd.
A on ? On daje innym to , co jej odebrał.