uko(s)łysz mnie
od kiedy ból da się nazwać
czas biegnie wstecz na oślep
przegryzając się w pół do istnienia
od kiedy blizny otworzyły wrota
krzywizny nieba skupiają się
w oku cyklopa
od kiedy ćmy załamują światło
ich skrzydeł nie ima się mrok
a popiół
od nigdy do teraz
jest tylko jeden cel by żyć
i milion powodów
by umierać
10 August 2012, 12:59
jestem tu Aga, choć mało mnie widać :)
miło wiedzieć, że czytasz i czujesz
pozdrawiam ciepło11 July 2012, 23:24
końcówka urodziła się na początku
a reszta jakoś tak wyszła samawiesz .R mi też trudno się to czyta - jakbym to nie do końca ja pisała, tylko jakaś 'narzucona' część mnie, która domaga się usłyszenia
bo cała reszta pragnie jedynie ciszylubię deja vu...
dziękuję Wam i życzę spokojnej
:)
10 July 2012, 18:35
Ach te Twoje ćmy, cudnie w świetle słów rozproszone...
Lubię Cię czytać, Marie...