Pocztówka z wakacji

Oboje lubimy pogrywać tak samo
na boisku kłamstw i prawdy
Chcę byś nauczył mnie przyjaźni
Z Tobą tak na zawsze
Bo ja wcale nie umiem się przyjaźnić
mną serce dyryguje, Ty wiesz więcej
na ten temat, bo Ty kochasz
Nie, tylko zgrywasz, że Ci się układa
Kłamiesz przede mną, dla mnie,
Za mną ciągnie się przeszłości nitka,
Kłębkiem nerwów jestem przez to
co się wciąż pruje,a potem łata
Ostatnio przecież Cię widziałam
Drżały stopy, oczy błyszczały
Zdołałam tylko pochwalić się
Szarym biletem do Francji,
Nic innego nie mogłam wymyśleć
Zamurowałeś mnie tym pięknym
Uśmiechem, chciałam więcej
Chciałam jeszcze, i co, no i co
powiedziałam "spieszę się"
a Ty "żegnaj" głosem zachrypniętym
seksowniejszym niż zwykle
I znów otuliłeś mnie uśmiechem
ciepłym jak koc, w lipcowy zimny wieczór
a teraz mokry jest od łez
przestraszony głośnymi szlochami
skowytem do pustych ścian
i twojej fotografii
tak pięknie się uśmiechasz
Proszę, naucz mnie tej przyjaźni