Menu
Gildia Pióra na Patronite

batik

noszę w sobie słowa
jak kamienie
półszlachetne
i te szare w pyle codzienności
rozsypane nieostrożnie
pod stopy
na ludzkich ścieżkach

i te najcichsze
bo niewypowiedziane

wygrawerowane na skórze
twoim upartym spojrzeniem
które zapadają najgłębiej
gdzieś na duszy dno
zbyt blisko
krawędzi serca

137 610 wyświetleń
1393 teksty
282 obserwujących
  • mill

    13 June 2015, 08:14

    ...piękny...tęsknotą pisany.... ;)....

  • giulietka

    6 March 2015, 17:38

    Cokolwiek to jest, na mnie dziala niezawodnie i niezmiennie:)

  • 6 March 2015, 16:27

    Ty też płakałaś????????? Za mą przyczyną??????? Jam łez Twoich nie godzien...
    Ze śmiechu? :D
    Nieee, to jest śmiech, który leczy.
    Potwornie. :)

  • giulietka

    5 March 2015, 10:51

    Mira (piękne imię), cudowne skojarzenie, dziękuję, za ten wpis.
    Elu, błyskotliwa pointa, dziękuję;)
    Beti, lubię te Twoje niedokończone zakończenia... ;)

    Art! Ty potworze, nie jedna białogłowa przez Ciebie płakała, mnie też nie ominęło, kiedyś mnie zabijesz moim własnym śmiechem;)

    Miłego dnia, Kochani;)

  • 1 March 2015, 20:53

    Madź, wiersze pisze, a inne po pysku biją... za TAKIE SPOJRZENIE... :P:D
    Znów śliczniaste.
    Pozdrawiam. :)

  • Gaia

    28 February 2015, 23:21

    Słowa mają swoje ciężary
    i kształty mają zmienne
    z czasem są coraz bardziej szlachetne
    lub kamienne...
    :)

  • Naja

    28 February 2015, 15:54

    Uczucia tworzą najpiękniejsze "formy"... :-)

  • 28 February 2015, 12:03

    "kamyk jest stworzeniem
    doskonałym

    równy samemu sobie
    pilnujący swych granic

    wypełniony dokładnie
    kamiennym sensem " skojarzyło mi się z Twoim tekstem