Piasek w oczach

Nocny mrok
przenikliwie obdziera duszę
z niewidocznej ochronnej powłoki
Zamknięte oczy świata
wyłączają alarm bezpieczeństwa
Szeptane w przestrzeń modlitwy
nikną w mroku
i nie gaśnie nadzieja, że poza nim trafiają
do niebiańskiego adresata

tyle przed nami nieodkrytych dni
tajemnic cierpliwie czekających
na szerokie otwarcie oczu
i serca rytm pewny i mocny

Nocą nazbyt pochopnie wyjawiane serca tajemnice
Jakby niewidoczność oczu
Ukryć mogła na wieki ogrom kipiących pragnień

Wyznania bez okruszynki strachu
nie znane jeszcze żniwo wydadzą
dlaczego zakładam że będzie to tylko ból

Ożywia się we mnie wiara
że nauczysz mnie miłować
i żaden szept niepewnością dźwięczeć nie będzie

zdradzane nocą sekrety duszy
w bezsennych opowieściach
z nastanym świtem trwożnym drżeniem wracają

piasek w oczach
wspomnieniem poza sennego świata
i jeszcze nieokreślony trzepot serca uwięzionego
by nad to za dnia nic nie zdradzić
i oręża nie wykuwać w cudzej dłoni

tęsknie za szeptaną melodią nocy
co dociera do ostatniej mojej głębi
i widmem zrodzonym w mroku
i wraz z nim znikającym
a jednak istniejącym choć dzień go gasi tak skutecznie