Nim zrozumiesz człowieku, co drzemie w człowieku To upłynie Ci z życia niemal pół wieku To przeminą Ci twarze, przeminą zdarzenia A i tak o człowieku nie wiele będziesz miał do powiedzenia
Bo człowiek ma dziwną swą życiową naturę Ma myśli bez liku i czynów ma górę I nijak ze sobą to nie jest związane Bo myśli i czyny przez życie ma pogmatwane
Więc jeśli myślisz żeś rozgryzł człowieka To wielka pomyłka na Ciebie tu czeka Bo nigdy w człowieku nie znajdziesz pewności Że trzyma się ścieżek życiowej rzeczywistości
Więc nie oceniaj, nikogo też nie sądź Nikomu ni sędzią ni katem nie bądź Bo przyznaj się szczerze – jeżeli to umiesz Że przecież człowieku sam siebie nie rozumiesz