klatka

Onejko, może chociaż wewnątrz bywam eteryczna i wiotka;) To miłe, co napisałaś.

M. to takie wizualne widoki roztoczyłam, bo kto wie co tam wewnątrz płonie ;)

:)

oł kej stanie się

Onejko, wcale nie jestem taka krucha, ani ciałem, ani duchem, ale chciałabym bardzo wpasować się w Twój portert, pewnie stąd takie wiersze;)

M., słowa są tylko słowami, dopóki nie padną na urodzajną ziemię serca, w Twoich oczach rodzą się moje wersy.

Mirku, poproszę o publikację poniższego, jakem matka chrzestna zrodzonego tutaj aforyzmu!

Miłego popołudnia, Kochani!

:)

Nominuję wpis Mirka do miana najlepiej ubarwionej wypowiedzi obrazującej celność spostrzeżenia :)

Trzcina jest bardzo zwodnicza i nie taka słaba jakby sobie wiatr roił.

Literatura Twoich wierszy dostarcza mi coraz większego przekonania, że słowa nie są tylko pustym dźwiękiem, lecz że skrzydeł dostają.
Uwielbiam Twoją poezję, pełną piękna i wzruszeń.

Droga M. pył, trzcina, światło ... sama kruchość i delikatność. Taką Ciebie wyobrażam sobie, pełna ciepła i subtelnie piekną :)