Pozory...

Nikt do mnie nie pisze i nikt nie dzwoni.
Jak trudno mi czuć się tak samo jak Oni.

Ci bez miłości, osamotnieni.
Jak trudno jest milczeć w tej pustej przestrzeni?

Jak łatwo jest krzyczeć,
lecz czy usłyszy?

Czy poczuje miłość pośród tej ciszy?

Jak łatwo rozpaczać.
Lecz cóż mi po łzach?

One nie wrócą mi tamtego dnia...

Choć plątam się w myślach i kłócę z rozumem,
wciąż dobrze wiem, ze Cie potrzebuje.

Mam w sobie miłość, nie tak jak Oni.
coś dzięki czemu nie jestem stracony.

Wiec biegnę przed siebie z płomykiem w oczach,
uśmiechem na ustach i słowem

"Kocham" !

I'ny XPRe 11.VII.2012