Rozmowy roślin może nawet plotki

Nie zdziwiłbym się
Gdyby rośliny rozmawiały o nas
O naszych nimi zachwytach
Swoich relacjach z pszczołami
I może nas też obgadują
Że my obgadujemy
Nie chce nam się wieczorem
Tępić ślimaki
Może też potrafią
Przeniknąć do naszych myśli
A wtedy dopiero sobie poigrywują
Lecz generalnie na pewno
Jeśli myślą jeśli czują
To szanują nas
Przypuszczam nawet że kochają
Właśnie za myśli
Za słowa radości z nich
Nawóz i przede wszystkim wodę
I oczywiście za miłą
Wesołą kompanię
Którą im jesteśmy
Nie wiem też czy one
Nie wierzą w Boga
Bardziej od nas
I w zbawienie
I życie wieczne
Nie zdziwiłbym się
Gdybyśmy byli ich kolejnym wcieleniem
Przecież czas nie musi być linearny
Choć każą nam w takowy wierzyć
Wszystko jest możliwe
Dopóki prawdy nie dotkniemy
Niewiernością Tomaszów